بررسی ژن های اگزاسیلیناز در ایزوله های بالینی اسینتوباکتربامانی مقاوم به کرباپنم در بیمارستان شهید محمدی بندرعباس درسال ۱۳۹۳

زمینه و هدف: اسینتوباکتر بامانی عامل مهم عفونت های بیمارستانی است. مشکل پیش روی درمان در این باکتری، گزارشات روز افزون از مقاومت به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها، از جمله کرباپنم ها است، یکی از عوامل اصلی مقاومت به کرباپنم ها،اگزاسیلینازهای متعلق به گروهd بتالاکتامازها (oxa-type) هستند. هدف از این مطالعه تشخیص مولکولی اسینتوباکتر بامانی، سنجش مقاومت به کرباپنم ها شامل ایمی پنم و مروپنم و بررسی حضور ژن های مقاومت به کرباپنم ها در میان این ایزوله ها می باشد. روش بررسی: ایزوله های بالینی اسینتوباکتر با استفاده ازروش های بیوشیمیایی تا حد جنس، و با تکنیک pcr با شناسایی ژن oxa-51 bla  گونه اسینتوباکتربامانی شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی برای ایمی پنم و مروپنم به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. به منظور شناسایی ژن های مقاومت به کرباپنم ها (اگزاسیلینازها) روش  multiplex pcrانجام شد. یافته ها: از 76 اسینتوباکتر، 72 ایزوله (7/94 درصد) که دارای ژن oxa-51 bla بودند، به عنوان اسینتوباکتر بامانی شناسایی شدند. میزان مقاومت این ایزوله ها به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم به ترتیب 61 (7/84 درصد) و70 (2/97 درصد) بود. تعداد 63 (5/87 درصد) از ایزوله ها حامل ژن bla oxa-23 و تعداد 7 (7/9 درصد) از ایزوله حامل ژن bla oxa-24 بودند و ژن های bla oxa-58 و  bla oxa-143در هیچ یک از ایزوله ها یافت نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که استفاده بی رویه از کرباپنم ها در درمان، فشار انتخابی برای ایجاد ایزوله های مقاوم را به وجود آورده است. تحقیق حاضر نشان داد که حضور ژن blaoxa-23 به طور واضحی با رخداد مقاومت به کرباپنم ها همراه است، لذا ارزیابی ژن های مقاومت برای پیشگیری از انتشار این ژن ها در بین سویه ها امری ضروری می نماید.